Σίγουρα είναι νωρίς για μετεκλογικές γκρίνιες. Ειδικά όταν έχεις ανταμειφθεί με μια τεράστια, για πολλούς ανέφικτη νίκη κι όταν συνολικά η παράταξη μέσα από την οποία «είδες» τον κόσμο των εκλογών διακρίνεται για την ευπρέπειά της. Τι να κάνουμε όμως, εμένα μου βγαίνει ένα παοκτζίδικο «κουσούρι»: Δεν μπορώ να δείξω ανωτερότητα, όπως τα περισσότερα μέλη της «Πρωτοβουλίας», και δεν ξεχνώ μια σειρά από «μαύρες» στιγμές αυτής της προεκλογικής περιόδου που τις συμπυκνώνω σε «πέντε», όσα και τα ανοιχτά δάχτυλα της παλάμης μου που δικαιωματικά κέρδισαν όσοι «πονηροί» εμπλέκονται στη δημιουργία τους.
- Πρώτη και καλύτερη θυμάμαι την «ντεμέκ» διαφημιστική καμπάνια νεκραναστημένης (για τις ανάγκες των εκλογών) εφημερίδας που κι ένα μικρό παιδί καταλάβαινε ότι ήταν απλώς συγκαλυμμένη διαφήμιση συγκεκριμένου υποψήφιου. Και δεν μιλάμε για νόμιμη διαφήμιση αλλά για δεκάδες παράνομες πινακίδες στον περιφερειακό για τις οποίες έχουν κάνει παρέμβαση στο παρελθόν δήμαρχοι, περιφερειάρχες, εισαγγελείς, έως και υπουργοί!
- Επειτα ήταν κι εκείνα τα εξώφυλλα σε περιοδικά που «έβγαζαν μάτι» ότι ήταν… με το αζημίωτο. Δε θα δυσκολευτείτε να τα βρείτε, θα δυσκολευτείτε όμως να πιστέψετε τα νούμερα που ακούστηκαν ότι πήραν κάποιοι. Τιμοκατάλογος κανονικός (χωρίς αποδείξεις φυσικά) και μάλιστα με αρκετά μηδενικά. Τυχαίο το ότι δέχτηκαν μόνον συγκεκριμένοι υποψήφιοι να τα πληρώσουν; Δε νομίζω…
- Δεν ξεχνώ τα κατευθυνόμενα σχόλια ή τα θεματάκια για υποψήφιους σε μονόστηλα, δίστηλα και τρίστηλα εφημερίδων οι οποίες, όλος τυχαίως, σε άλλες σελίδες τους φιλοξενούσαν διαφημιστικές καταχωρήσεις των ίδιων υποψηφίων. Πταίσμα, θα μου πείτε. Κι όμως, χτες μόλις, συνάδελφος που διευθύνει τέτοιο έντυπο μού εξομολογήθηκε ότι περισσότερο κι από τις ώρες δουλειάς σιχάθηκε τα καθημερινά τηλεφωνήματα του εκδότη για να βάλει τον έναν, να κόψει τον άλλον και να στείλει μήνυμα στον τρίτο... Θέλετε να πω κι άλλα ή καταλάβατε; Γιατί έχω δύο παιδάκια και δεν είμαι για δικαστήρια!
- Θυμάμαι και οργίζομαι (αλλά σύντομα θα μου φύγει) την στημένη «οργή» των μπλογκ στο πρόσωπο του Γιάννη Μπουτάρη για τον Κεμάλ, τον Ανθιμο, τη γειτονιά του έρωτα και μια σειρά ακόμη ζητήματα της «Πρωτοβουλίας» που αυτοί «δήθεν» γνώριζαν εκ των έσω. Κάποιοι μάλιστα από τους γράφοντες σ’ αυτά τα ιστολόγια είμαι σίγουρος πως δε θα διστάσουν να περάσουν τώρα στην άλλη όχθη. Το επιτάσσει η θέση τους. Η καριέρα τους. Αν το πιάσατε το υπονοούμενο...
- Τέλος, θυμάμαι αλλά θέλω να ξεχάσω την αφισοκόλληση σε στυλ δεκαετίας του ’80 στην οποία επιμένουν κάποιες παρατάξεις τόσο στον κεντρικό όσο και σε περιφερειακούς Δήμους. Ειδικά οι παρατάξεις της αριστεράς, που ισχυρίζονται ότι αφισορυπαίνουν γιατί δεν έχουν άλλους τρόπους προβολής και δίνουν ιδεολογική διάσταση στην πράξη τους, ας ιδεολογικοποιήσουν και την αποκαθήλωση των αφισών. Εκτός και αν αυτό είναι αποκλειστική δουλειά των δημοτικών υπαλλήλων που, σύμφωνα με μια «καραμέλα», εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες πληρώνουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου