Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Θέλω να «έχω άνθρωπο»




Είναι ένας δίσκος που κυκλοφόρησε πριν από μερικά χρόνια. Τον άκουσα καλά, αγάπησα αρκετά του τραγούδια και μετά σχεδόν τον ξέχασα, μάλλον γιατί τον δάνεισα στην Σόνια, ζητώντας τη γνώμη της για μια ερμηνεία του Σταμάτη Κραουνάκη. Ο λόγος για το CD «Εχω άνθρωπο», σε στίχους Θοδωρή Γκόνη και μουσική Κώστα Λειβαδά. (http://www.youtube.com/watch?v=XCeg-0iF4nc)


Δεν μου είναι εύκολο να χαρακτηρίσω το CD αυτό. Πρόκειται για την μεταφορά ενός θεατρικού εγχειρήματος που ανέβηκε στην Αθήνα (στη Θεσσαλονίκη μάλλον δε θα είχε τύχη…). Ο Γκόνης σκάρωσε λόγια που περιγράφουν ζωές ανθρώπων και ο Λειβαδάς έντυσε με μουσική το πάθος, τον έρωτα, τα όνειρα και εν τέλει την ίδια την μοίρα του καθενός χωριστά.


Δεν υπάρχει αμφιβολία. Η δουλειά αυτή «Εχει άνθρωπο» ή καλύτερα «Εχει ανθρώπους». Στον Υμηττό, στον Πειραιά, στην Αρτα, στο Πορτ Σάιντ και στα Χαυτεία. Γυναίκες προδομένες, άνδρες ερωτευμένους μέχρι αναξιοπρέπειας, ανθρώπους σκληρούς από την ίδια τη ζωή και τις δυσκολίες της. Όχι σ’ αυτόν τον κόσμο, βέβαια. Όχι στον δικό μας. Γιατί ο δικός μας είναι «αλλού». Αισθητικά, ηθικά, ψυχικά σε τελική ανάλυση. Στο CD αυτό, όμως, οι ήρωες του Γκόνη είναι αλλιώς μεγαλωμένοι. Εχουν μιαν άλλη ψυχή μέσα στα στήθη τους και μια άλλη Ελλάδα να τους περιβάλλει. Άλλες εικόνες, άλλο αέρα.


Η ηθοποιός Σύρμω Κεκέ, απαγγέλλει κάποια απαραίτητα πεζά αποσπάσματα, για να έχει συνοχή η θεατρική εκδοχή των τραγουδιών τα οποία ερμηνεύει η Γιώτα Νέγκα, αυτή η «ιέρεια» του λαϊκού μας τραγουδιού. Τι να πρωτοπώ γι’ αυτήν την γυναίκα. Αρτια, συναισθηματική, ερωτεύσιμη. Σπάνιο το μέταλλο της φωνής της. Γεμάτες πάθος οι ερμηνείες της.


Το CD αυτό, βέβαια, «έχει ανθρώπους» γενικώς. Από τον Παντελή Θαλασσινό που συμμετέχει σ’ ένα ντουέτο με την Γιώτα Νέγκα, ως τον Σωκράτη Μάλαμα και την Ελένη Τσαλιγοπούλου, στην κιθάρα και τα φωνητικά, αντίστοιχα.


Τον Σταμάτη Κραουνάκη τον άφησα για το φινάλε. Με βασάνισε πολύ στο «Μπλου Μπερντ». Σε νότες χαμηλές, με πιάνο και λιτή ενορχήστρωση, ο Κραουνάκης πήρε την ιστορία της Αθήνας και την απογείωσε. Η Αθήνα είναι πλέον γριά στο νοσοκομείο. Ερωτευμένη μια ζωή με τον Πειραιά ο οποίος έφυγε στα καράβια. Ο Κραουνάκης της κρατά το χέρι, της «στάζει σ’ αγαπώ» μέσα στον ορό της και της αφήνει ένα κουτί μπισκότα «Μπλου Μπερντ», σαν εκείνα που της χάρισε ο Πειραιάς όταν τις υπόσχονταν πως θα γυρίσει να την πάρει.


Κύριε Γκόνη, κύριε Κραουνάκη, Κώστα απ’ το «Φαγκότο» και Γιώτα Νέγκα, συγχαρητήρια. Αποκλείεται να πουλήσετε, αμφιβάλω αν θα ακούσετε μερικά μπράβο, αλλά στο δικό μου player θα υπάρχει πάντα χώρος για τους δικούς σας ανθρώπους.

2 σχόλια:

  1. ας μιλησουν οι στιχοι :

    "Τη χαρά που φέρνεις όταν έρχεσαι
    όταν φεύγεις θέλω να την παίρνεις πίσω
    δεν μπορώ εγώ χωρίς εσένανε
    ούτε και με σένα για να ζήσω.

    Το μισό φιλί που 'χει το γέλιο σου
    δεν μπορεί τ' άλλο μισό να κρύψει
    σαν τον κλέφτη ψάχνει όταν έρχεσαι
    στη στροφή του δρόμου για να στρίψει.

    Για ν' ακούσω άλλη μια φορά το ψέμα σου
    έχω διώξει την αλήθεια
    έχω κρύψει την απάτη σου
    για καρδούλα μου μέσα στα στήθια"...

    __________________________________

    ειδες και την παρασταση ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οχι αν και θα ήθελα πολύ. Εννοείται ότι δύσκολα θα έρχονταν στη Θεσσαλονίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή