Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Δύο «Ρασούληδες» στην τιμή του ενός…




Εδώ και χρόνια έψαχνα την ευκαιρία να γράψω μια παρουσίαση δίσκου του Μανώλη Ρασούλη αλλά αυτός ο μπαγάσας επέμενε να μένει ζωντανός μειώνοντας δραστικά το αγοραστικό ενδιαφέρον του κοινού για τη δισκογραφία του. Από τις αρχές του Μάρτη, φυσικά, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο Μανώλης άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο και οι δισκογραφικές εταιρίες σε συνεργασία με τα νέα «κοράκια» του χώρου, τις παρηκμασμένες Κυριακάτικες εφημερίδες, άρχισαν το ξεπούλημα του Ρασουλικού έργου στην τιμή των 4ων ευρώ (δώρο μαζί με το CD και η εφημερίδα για να μαθαίνετε ποιοι είναι οι νέοι φίλοι και οι νέοι εχθροί του εκάστοτε εκδότη). Να το ξεκαθαρίσω: Δε με ενοχλεί το φαινόμενο. Το γνωρίζω και από προγενέστερους θανάτους. Απλά ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης δε θα γούσταρε καθόλου να ξεπουλιέται μαζί με το εντιτόριαλ του Θέμου Αναστασιάδη. Τον Ρασούλη προτιμώ να τον ανακαλύπτω ξαφνικά στα ράφια ενός δισκοπωλείου και όχι να τον σερβίρουν στα χέρια μου οι εφημερίδες ανάμεσα σε συνταγές μαγειρικής και φυλλάδια προσφορών. Θέμα αισθητικής θα μου πείτε…

Εκανα λοιπόν μια βόλτα στα δισκοπωλεία της Τσιμισκή (δε νομίζω ότι έμειναν και άλλα στη Θεσσαλονίκη), σκάλισα τις προθήκες των CD, έψαξα στο «Ρ», στο «Β» (Βαγιόπουλος), στο «Ν» (Νικολόπουλος), στο «Ξ» (Ξυδάκης) και τελικά εντόπισα το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας του «Τζεντάι» ώστε να μπορώ να σας προτείνω μερικά μικρά διαμάντια τα οποία αξίζει να έχετε στο αρχείο σας.
Θα αρχίσω από το «Παίξε Χρήστο επειγόντως» το οποίο και αγόρασα δύο φορές, μία για μένα και μία για έναν καλό φίλο που λατρεύει τον Πασχάλη Τερζή. Ετσι κι αλλιώς η τιμή του είναι 6,90 ευρώ, δηλαδή η μισή και λιγότερη ενός νέου CD οποιουδήποτε καλλιτέχνη. Απόλαυσα το μπουζούκι του Νικολόπουλου, θυμήθηκα την ατόφια φωνή του Δημήτρη Κοντογιάννη, του Γιώργου Σαρρή και της «ιέρειας» του λαϊκού τραγουδιού, Ελένης Βιτάλη.
Με 10 ευρώ αγόρασα άλλα δύο CD στη συσκευασία του ενός. Πρόκειται για το «Νοηματουργείο» και το «Τι γυρεύεις μεσ’ την Κίνα Τσάκι Τσαν», αμφότερα σε μουσική Πέτρου Βαγιόπουλου. Ηθελα, βλέπετε, να θαυμάσω την στιχουργική δεινότητα του Ρασούλη που από τη μια έντυνε με στίχους το χιπ – χοπ ύφος των Ημισκούμπρια και από την άλλη το βαρύ λαϊκό μοτίβο του «Μάγκα επιζών». Δύο σε ένα το CD, δύο σε ένα και ο… «Ρασούλης ο ακροβάτης με τη λευκή στολή / έχει στα δυο του χέρια Nότο κι Aνατολή…» (στίχοι του Λουδοβίκου των Ανωγείων για τον Κρητικό στιχουργό – φιλόσοφο).
Ναι, τέτοιος ήταν ο Ρασούλης. «Δύο σε ένα», σε συσκευασία Θείου δώρου, άγνωστο από ποιον Θεό, πιθανολογώ από τον Θεό του τσιφτετελιού σε συνεργασία με τη Θεά της μπαλάντας. Γι αυτό αγόρασα και το «Πότε Βούδας πότε Κούδας» στην τιμή των 9 ευρώ. Γιατί το CD ξεκινά με το απόλυτο τσιφτετέλι της ελληνικής πίστας και τελειώνει με ένα από τα ωραιότερα ερωτικά τραγούδια της δισκογραφίας των τελευταίων 50 χρόνων, το «Νιώσε με», ειπωμένο μοναδικά με τη φωνή του Ρασούλη.
12 ευρώ μου κόστισε το επίσης «δύο σε ένα» CD που περιλαμβάνει «Τα σκόρπια» (τραγούδια – συμμετοχές του Ρασούλη σε δίσκους άλλων συνθετών και ερμηνευτών) αλλά και το «δύο σε ένα» «Εσύ κι αν γίνεις υπουργός εγώ θα σ’ αγαπώ»  μαζί με τα «Ποδοσφαιρικά» (κύκλο τραγουδιών για τον ΟΦΗ και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο της δεκαετίας του ’80). Δεν ξέρω αν σας το περιέγραψα καλά. Πρόκειται για ένα CD «δύο σε ένα» όπου το ένα είναι επίσης «δύο σε ένα». Tόσο πολύ έχει ξεφτιλιστεί η ιδέα του CD ρε γαμώτο. Σαν «μπάμπουσκα» ξεπετάγονται οι δίσκοι εντός του.
 Τελευταίο άφησα το «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει». Καταπληκτικός στίχος, επίκαιρος. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι κοστίζει 17 ευρώ, ίσως γιατί «συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας».
Να είσαι καλά ρε Μανώλη εκεί που βρίσκεσαι. Αλλωστε εσύ μας το έμαθες: «Όταν πεθάνει ο άνθρωπος καθόλου δεν πεθαίνει / ό, τι είναι αλήθεια ζωντανό είναι η ψυχή που βγαίνει». Εσένα σου την έβγαλαν την ψυχή απ’ όταν ζούσες…


Πέντε τραγούδια του Ρασούλη που «έλιωσαν» στο CD player
  1. «Νιώσε με», Μανώλης Ρασούλης
  2. «Αϊντε μάτια μου γλυκά », Γλυκερία
  3. «Μοιραία», Μελίνα Κανά
  4. «Μη φοβάσαι», Νίκος Ξυδάκης
  5. «Φίλε αδελφή ψυχή», Νίκος Παπάζογλου

1 σχόλιο: