Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Την μπετονιέρα (του Μπασλάμ) μην την βλαστημάς


Το παιδικό τραγούδι είναι μια σοβαρή δουλειά και μια σοβαρή τέχνη αφού είναι ταυτόχρονα και μουσική και αγωγή και επικοινωνία με τον κόσμο των μικρών. Ασε που τις περισσότερες φορές τα μηνύματα αφορούν κυρίως τους μεγάλους. Κι επειδή στην Ελλάδα δεν έχουμε και πολλούς που να έχουν την υπομονή, την αγάπη και την έμπνευση να γράψουν τραγούδια τέτοια, το γεγονός ότι συνεχίζει ακόμη να το κάνει ο Δημήτρης Μπασλάμ μου προκαλεί μεγάλη ικανοποίηση. Αρχικά μπήκε στο παιχνίδι της δημιουργίας με τη γέννηση της κόρης του. Τώρα συνεχίζει από ευχαρίστηση κι από εσωτερική ανάγκη να την εντυπωσιάσει καθώς την βλέπει να μεγαλώνει. 


Θα θυμόσαστε, φαντάζομαι, τον «Γαργαληστή» και τον «Αγησίλαγο». Ε, τώρα έχετε στα χέρια σας και τη «Θυμωμένη μπετονιέρα», ένα CD με ήχους, στίχους, αυθορμητισμό, παιχνίδι, γέλιο και… μια διδακτική ιστορία για να μαθαίνουν μικροί και μεγάλοι πόσο αυτονόητο είναι τις περισσότερες φορές το σωστό, το καλό, το ανθρώπινο.
Η «Θυμωμένη μπετονιέρα» έχει φίλους το μυστρί, το τούβλο, τον τενεκέ, το μαδέρι, τον ασβέστη και άλλα υλικά και εργαλεία της οικοδομής. Αξίζει να δουλεύουν συνέχεια; Να χτίζουν, να γκρεμίζουν και να ξαναχτίζουν αυτές τις γκρίζες μεγαλουπόλεις; Όχι βέβαια. Η ιστορία εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς. Ένα προς ένα τα τραγούδια και οι μελωδίες οδηγούν τον μικρό αλλά και τον μεγάλο ακροατή στο συμπέρασμα: Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη. Οι μεγάλες πόλεις τρώνε τους κατοίκους τους και δεν αξίζει να τις παίρνουμε στα σοβαρά. Αυτό που μετράει είναι το παιχνίδι, οι φίλοι, οι ανθρώπινοι ρυθμοί ζωής. Σαν «Θυμωμένη μπετονιέρα» ο Μπασλάμ εμπνεύστηκε το δίσκο αυτό από την ίδια τη ζωή του. Μια «μπετονιέρα» που βγάζει τσιμέντο συναυλιών και δισκογραφίας. Ένα «εργαλείο» για το οικοδόμημα ήχων. Με τους φίλους του μακριά και τον προσωπικό του χρόνο ανύπαρκτο. Σαν την «μπετονιέρα», φώναξε τους φίλους του, τον Καφετζόπουλο, τον Μάλαμα, τον Μπακιρτζή, τον Σιώτα, τη Δακανάλη, τη Σοφιανοπούλου και πολλούς μουσικούς κι έπιασε δουλειά. Είναι σπουδαίος μουσικός ο Μπασλάμ. Κοντραμπασίστας από τους λίγους με καριέρα και συνεργασίες με όλα τα μεγάλα ονόματα. Κι όμως, η θυμωμένη μπετονιέρα έχτισε τα καλύτερα οικοδομήματά της όταν ασχολήθηκε με τα παιδιά. Με τον εαυτό του δηλαδή που παραμένει παιδί ακόμη και σήμερα.
Να το κάνετε δώρο το CD αυτό στα παιδιά σας. Και να ψάξετε και τα προηγούμενα του Μπασλάμ που κυκλοφορούν και σε έντυπη έκδοση, ως παραμύθια με εικονογράφηση. Εκπέμπουν αγάπη, ήθος, μεράκι και καλή ενέργεια ενώ κρύβουν χιλιάδες ώρες καλλιτεχνικής δουλειάς αφού οι μικροί ακροατές είναι αυστηρότεροι και το στοίχημα που βάζεις για να τους κερδίσεις έχει μεγάλο ρίσκο. Τώρα, το αν κάποτε ο Μπασλάμ «πληρωθεί« σε είδος αυτό που προσφέρει, ειλικρινά δεν το ξέρω. Το μόνο σίγουρο είναι πως μ’ αυτές του τις παλαβομάρες γλυτώνει τα λεφτά του ψυχαναλυτή. Και με το γέλιο που ρίχνει σε κάθε νέα δουλειά κερδίζει χρόνια και υγεία που τόσο πολύ του χρειάζεται τώρα που η οικογένειά του μεγαλώνει.

1 σχόλιο:

  1. είναι τόσο τιμητικός ο τρόπος που μιλάς για τους ανθρώπους που εκτιμάς που προκαλείς να τα έχει κανείς καλά μαζί σου:) μου θυμίζεις μια απ'τις κολλητές μου και μάλλον η ομοιότητα αυτη είναι ένας απ'τους λόγους που τα παιδάκια σου την αγαπάνε τόσο πολύ (τουλάχιστον από όσο μπορώ να κρίνω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή